kikut po amputacji

ewa, gronkowiec jest bardzo trudny do leczenia. wiem !!!!!!!!!!!! leczyłem go 3 lata !!!!!! Są antybiotyki celowane nowej generacji ale koszty są ogromne, można sobie kupić dobrą proteze!!! czy ty trafiłaś do szpitala z zakażeniem? czy może infekcja sie wdała po zabiegu chirurgicznym?

witam wszystkich, dzis wyszlam ze szpitala . okazalo sie ze kikut nie goil sie bo mialam gronkowca zlocistego, teraz mam wielka ,otwarta rane i lekarze zaproponowali mi ze moga go skrocic lub dalej leczyc ale to leczenie bedzie dlugie.co ja mam robic??

prosze napiszcie mi kiedy powinien zagoic sie kikut, dzis mialam dostac pirwsza proteze a tu klops. Moj kikut przestal sie goic. Wczesniej byl ladniejszy niz teraz. Teraz rany na nowo sie otworzyly. Poza tym zaczal mnie bolec jak jestem w pozycji stojacej. Jestem po amputacji juz prawie 2 miesiace. Prosze napiszcie co mam robic zeby to sie wygoilo.

cześć nic sie nie przejmuj to się zagoi . ja też miałem taki problem i zaczołem panikować , ale na kontroli okazało sie że szwy wewnętrzne zle mi się rozpuszczją i to jest przyczyną ślimaczenia się blizny pooperacyjnej, żle toleruje twój organizm ten rodzaj szwów narka .zagoi się tylko troche cierpliwości

Niema co sie martwic potych dniach przyjda leprze dni ;] i nie bedziesz sie przejmowac ;] kazdy z nas mial to zalamanie male na poczatku a potem juz bylo lepiej przyzwyczaisz sie bedziesz ganiac na imprezy do pabu i jak masz prawdziwych znajomych to napewno nic sie nie zmini;]
tak bylo umnie ;] nawet juz po amputacji poznalem swoja przyszlo zone i to nic nie zminia;] trzymaj sie a napewno bedzie ok i bedziesz chodzic wesola ;] najgorsze zawsze sa paczatki ;]

Jest mi bardzo ciezko.Nie moge pogodzic sie z tym ze nie mam nogi. wiem ze na swiecie jest wielu ludzi z taka sama tragedia ale wcale mi to nie pomaga. Boje sie ze przyjaciele i znajomi odwroca sie ode mnie i zostane sama.Wiecznie placze i uzalam sie nad soba choc bard.zo chce byc silna ale naprawde nie mam juz tej sily...

ewuniu ja tez mialam takie lęki, bałam się reakcji znajomych a nawet rodziny. mam amputowana lewa nogę w 1/2 uda z powodu przerzutu nowotworu do kolana. jak sie obudzilam po operacji to przezyłam szok bo nie takiego wyniku sie spodziewałam. przez dwa dni wsciekalam sie na lekarzy i wszystkich do okola ale trzeciego dnia powiedziałam sobie :"stop, przeciez bez nogi da sie zyc. jestem młoda i dam rade. najwazniejsze ze zyje". i pomoglo czwartego dnia wstalam z łóżka i skonczylam z uzalaniem sie nad soba, nawet bóle fantomowe przestały mi dokuczac. grunt to sie nie poddawac i udowodnic sobie i innym ze chce zyc i bede walczyc do konca. ta operacja bardzo przezedzila odzialy moich znajomych ale teraz przynajmniej wiem na kogo moge zawsze liczyc, kto jest moim przyjacielem ze wzgledu na mnie a nie moj wyglad. poznalam tez duzo nowych ludzi ktorym nie przeszkadza to ze nie mam nogi... 9235866 - to moj nr gg jak bedziesz chciala popisac albo czegos jeszcze sie dowiedziec to pisz smialo

nie wiem czy zdaze do 14.30 wrocic od lekarza ale odezwe sie jak tylko bede w domq

OK. Będę czekał...