amputacja palców

nie uzalam sie nad soba,jest mi po prostu przykro ze tak sie stalo.wam udalo sie szybciej zaakceptowac swoje nowe zycie a ja sie jeszcze tego ucze.pozdrawiam

jak bym musiał chować dłoń w kieszeni to bym chyba oszalał . Tu nie ma nic wspólnego chyba odwaga tylko akceptacja samego siebie , wiem nie zawsze jest łatwo ale trzeba próbować , czasu nie cofniemu on płynie dalej

Maciek ma chyba racje , ludzie maja swoje sprawy , a jak nawet ktos sie patrzy to co z tego?

Tulipan,

piszesz z Londynu. Masz najlepsze warunki, zeby nie przejmowac sie wygladem Twojej dloni. Rozejrzyj sie dookola. Wszedzie zobaczysz ludzi wygladajacy najdziwniej. Nikt nie zwraca na nich specjalnej uwagi. Nikogo nie obchodzi, ile i jakie kolczyki maja w nosie, ile gwozdzi przebija ich policzki.
Zaczekaj do wiosny, kiedy kobiety zaloza mini. Zwroc uwage ile z nich ma protezy bez powloki kosmetycznej, jak na tym zdjeciu:

www.google.de/imgres?q=rheo+knee&hl=...t:429,r:60,s:0,i:264

To zabrzmi troche brutalnie (ale czasem potrzebny jest szok, zeby wrocic do pionu) – naprawde myslisz, ze obcych ludzi az tak bardzo interesuje Twoja osoba?

Cale lato przy odpowiedniej pogodzie nosze krotkie spodnie (nie mam prawej nogi). Nie zauwazylem, by budzilo to jakakolwiek sensacje. Czasem jakies dziecko spyta i to jest sympatyczne.

Nie przejmuj sie. Nie jestes az tak wazna

Piotrze podziwiam cie za twoja odwage,mam nadzieje ze z czasem tez tak bede potrafila pozdrawiam

No pewnie że tak , ale zauważyłem , że niepełnosprawni , nie są już ,aż taką sensacja jak jeszcze parę lat temu..czyżby społeczeństwo dojrzało ??? :-D dzis jaka akcja była w sklepie kolo mnie : poszedłem po fajki , kolejka , jak za komuny:)) baba sie pcha do przodu i woła że ona ma grupę inwalidzką) a ja na to :JA TEŻ! i podniosłem nogawkę spodni...ludzie zobaczyli kawałek rurki z tytanu i od razu byłem przy kasie:)) tak że niepełnosprawność ma swoje dobre strony , pozdrawiam wszystkich. Piotrek.