amputacja palców

A czy szukałaś jakieś protezy, która mogłaby ten palec chociaż w niewielkim stopniu odtworzyć?

witam

fajnie wygląda możesz zamieści swoją protezę zdjęcia

Piotr

Cześć wszystkim, piszę gdyż również w wypadku straciłem 3 końcówki (1/3) palców u lewej ręki. Dlatego wiem co to znaczy.
Polecam wszystkim przeczytanie książki ,,Bez rąk, bez nóg bez ograniczeń" na prawdę jest to lek na psychiczne dostosowanie do tej sytuacji.
Ale nawet ze złej rzeczy może wypłynąć coś dobrego, ważne jest walczyć aby tak się stało. Dlatego jeszcze w tym samym roku co mój wypadek, założyłem firmę zajmującą się drukiem 3D. Moim marzeniem jest aby oprócz normalnej działalności firmy pomagać osobom, które nie mają palców, dłoni w postaci wykonywania protez w technologii druku 3D. Jeśli chodzi o koszty, chciałbym aby odbywało się to na zasadzie -zapłać tyle ile chcesz, możesz. -jeśli nie masz środków pomogę za darmo.
Przesyłam linki jak wyglądają przykładowe protezy wykonane za pomocą tej metody:
www.thingiverse.com/thing:640384
www.thingiverse.com/thing:26077
www.thingiverse.com/thing:157174
www.thingiverse.com/thing:114101
www.thingiverse.com/thing:242639
www.thingiverse.com/make:107810
Pozostałe: www.thingiverse.com/search/page:9?q=prosthetic&sa=

Docelowo myślę również nad rękawiczkami, które wewnątrz posiadały by protezę i umożliwiały pewny chwyt, a które jednocześnie nie zdradzały by co kryje się pod spodem i posiadały by (na ile to możliwe) modny wygląd.
Zachęcam również do przesyłania mi swoich pomysłów i porad w tym zakresie.

Jeśli mogę komuś pomóc piszcie
maciek_mm@op.pl
tel. 764-486-005

strasznieobciety to nie jest dokładnie tak, jak piszesz - czasami bardziej boli defekt estetyczny niż fizyczny
ja tak miałam, kiedy dziesięć lat temu, po wypadku rowerowym została mi blizna na nosie i wszyscy ją widzieli (trudno ją zamaskować korektorem) i mówili mi że się popisałam długopisem na nosie (bo tak to wyglądało) - to było dla mnie bardzo męczące i myślałam nawet o operacji plastycznej chociaż jest bardzo droga. Teraz ten problem zniknął bo noszę okulary, i one zasłaniają bliznę
Chodzi o to że brak palca wiele osób może wprowadzić w depresję, a jak przeczytają co ty piszesz, to mogą jeszcze bardziej się dołować, dołować się tym, że nie potrafią zaakceptować swojego kalectwa.
To nie jest wcale takie proste, nie dla wszystkich, mnie np. znajomi podziwiali że tak spokojnie przyjęłam wypadek i kalectwo
Przykro mi że nie masz ręki i nogi, naprawdę, ale ten temat "Amputacja palców" jest dla tych z nas, którzy straciliśmy palce, więc pozwól nam się wyżalić. Dla mnie ważne było że mogę pogadać z osobami które też obcięły sobie palca, bo ze znajomymi to jest trudy temat, oni boją się takiej rozmowy.

czesc mam na imie antek jakies 15 lat temu przejechal po mnie pociag stracilem pol ciala .......reka i noga.....CZY MOGE ZALOZYC REKAWICZKI ZEBY NIKT NIE WIDZIAL..........ludzie nie macie wiekszych zmartwien jak palec u nogi czy reki.........NIE WSTYDZ SIE SIE SWOJEGA CIALA WASZA ULOMNOSCIA JEST GLOWA A NIE PALUSZEK.........CZEGO SIE WSTYDZIC.ZE NIE MAM REKI I NOGI.......GLOWE MAM I ZYJE, POTRAFIE MARZYC , PLANOWAC I REALIZOWAC........A JAK SIE PATRZA NA ULICY .......NA MOJE CIALO.......JEDYNA ODPOWIEDZ.........JESTEM JEDYNY W SWOIM RODZAJU DLA SIEBIE NIE DLA INNYCH........a zreszta nie chce mi sie tu pitu pitu.........rzeczywistych rzeczy.

Ghost, a ja właśnie wolę chodzić bez rękawiczek, bo w zimie jak jadę tramwajem i trzymam się poręczy to śmiesznie sterczy w rękawiczce ten palec, którego nie mam. Tak samo jest gdy jesienią zakładam rękawice na rower
bez rękawiczek nie widać jego braku

to samo było jak jeszcze miałam bandaż na ręce - wszyscy widzieli że palec jest krótszy i że to świeża sprawa, i obcy ludzie pytali mnie np. w sklepie, co mi się stało - to było bardzo męczące
chociaż z drugiej strony, nasłuchałam się wtedy ciekawych historii: obcy ludzie pokazywali mi swoje deformacje, opowiadali o kimś z rodziny lub znajomych którzy też stracili palca... dzięki mnie mogli się wygadać. Bo rozmawianie o tym ze zdrowymi jest trudne - ludzie boją się o tym mówić, to jest temat tabu

a teraz, po 2 latach od wypadku, nawet jeśli zauważą, to udają że nie widzą - pracuję w sklepie i klienci widzą gdy wystukuję na komputerze towar, że mam kikutek.
Niech patrzą: może dzięki temu nie będą się dziwić jak zobaczą kogoś bardziej ode mnie zdeformowanego, a jeśli wśród znajomych ktoś straci palca, to może będą w stanie go pocieszyć.

raz np. tańczyłam w pubie z jakimś chłopakiem i on nagle zauważył brak paluszka: zrobił przerażoną minę ale szybko się opanował i dalej się bawiliśmy. Potem jeszcze próbował zaciągnąć mnie do siebie na noc
Więc jak widzicie w niczym to nie przeszkadza

Może gdybym obcięła sobie tego palca 15 lat temu, jak miałam 20 lat, to inaczej bym patrzyła na mój wypadek i kalectwo. A może i nie, bo od dziecka choruję i zawsze czułam się inna i gorsza z tego powodu i miałam kompleksy, więc niewiele się zmieniło w mojej sytuacji - po prostu doszła kolejna choroba/problem do mojej listy. A mam gorsze problemy: np. częste zachwiania równowagi i depresja która się u mnie ciągnie od dziecka (powoli z niej wychodzę dzięki pomocy przyjaciół i psychologa )

Najtrudniej było z dziećmi mojej kuzynki: bały się patrzeć na moją rękę, musiałam je przyzwyczajać przez zabawę do tego widoku, nawet rok po wypadku pytały mnie czy mi palec odrośnie

Pozdrawiam wszystkich załamanych i tych którzy się pogodzili z kalectwem
życie i tak jest piękne