amputacja palców

Cześć wszystkim. Naczytałam się Waszych postów i postanowiłam też napisać. Nigdy z nikim nie rozmawiałam o moim problemie, do dziś jest to dla mnie temat tabu. Ja prawie 15 lat temu w wyniku ciężkiej choroby miałam amputowane obie dłonie i oba przedstopia. Lekarze przez kilka miesięcy szykowali mnie do amputacji, czekałam bo nikt nie wiedział dokąd trzeba będzie ciąć. Miałam gangrenę przez co ręce i nogi gniły mi mimo że żyłam, a palce rąk i nóg miałam już uschnięte. To był dla mnie ciężki okres życia. Miałam wtedy niecałe 20 lat. Teraz mam 34 i szczerze Wam powiem, że do tego nie można się przyzwyczaić. Ręce, a raczej kikuty zawsze trzymam w kieszeni, nóg nikt nie widział oprócz mamy, siostry, lekarzy kilku najbliższych przyjaciół i męża. Tak mimo, że tak wyglądam od 8 lat mam naprawdę kochanego męża, przed którym czuje się swobodnie. Moim problemem jednak nie jest brak dłoni czy przedstopii ponieważ je można ukryć, dla mnie najgorsze są blizny na całych rękach i nogach. Najgorzej jest latem, upał, a ja się gotuje w długich rękawach. No i mam problem z butami. Adidasòw mam pełno, ale do garnituru tylko jedne buty, i to niezbyt fajne, bo nie mogę kupić. Dzisiaj zaczęłam szukać protez palców nóg, aby jakiś fajne buty móc nosić. Jedno co dobre to to, że nigdy na swojej drodze nie spotkałam nikogo, kto by mi powiedział coś przykrego. Nigdy nie miałam problemów z pracą. Pracuję już w sumie przeszło 13 lat. 4 lata w jednej firmie i 9 lat w obecnej. Wiem, że każdy przeżywa swój ubytek najbardziej, gdybym ja straciła tylko palec pewnie bym przeżywała to bardziej., zawsze tak jest. Najbardziej czego żałuję to tego, iż nie mogę kupić pięknych butów na obcasie, szpilek czy japonek. Wszystko bym za to oddała, "trzymam za Was wszystkich kciuki" i Pozdrawiam Was.

Cześć wszystkim ! Już jestem po dwóch turach rehabilitacje które trwaja po 10 dni , teraz zaś czekam na kolejne. Troszke mi pomagaja i zaczelam lekko zginac palcem ale chciałam sie was dowiedziec czy ktos z was korzystał może z sanatorium z powodu amputacji ?? Bo mi znajomy doradzil zebym wyslala takie skierowanie zeby pojechac na leczenie . ?? pozdrawiam

Czesc wam wszystkim mam 20 lat i tez mam ten sam problem co wy .
czytam i czytam o tym wszystkim i nie znalazlem osoby bez kciuka ;( , rok temu w pracy stracilem 1/2 lewego kciuka nie mam zgiecia poprostu wszytsko było ok gdy mialem opatrunek , gdy sciegneli go zaczela sie walka z psychika ,wstydem z poczatku był dramat reka caly czas w kieszeni lub opuszczony rekaw pomogli mi w tym przyjaciele gdyz smiali sie nie z tego ze nie mam palca lecz z toku mojego myslenia , lecz widze nie mialem takiego problemu jak innni by nie wyjsc na impreze czy gdzies ze znajomymi ,w opatrunku juz smigałem na dyskoteki nie powiem zero alko czy cos bo miałem lekarstwa lub obawa o sam fakt gdyz było to w trakcie gojenia . Straciłem wiare w siebie od tego wypadku do tej pory jest trudno ryje mi czesto głowe ta mysł ze juz nie bede mial tego palca mam zle puszczonego nerwa nie moge nic zlapac kciukiem a palcem wskazujacym gdyz nerw jest puszczony wlasnie dołem gdzie sciskalbym kciukiem dana rzecz i odruchowo wypada mi ta rzecz z reki jest ciezko :-/ jakos daje sobie z tym rade jestem osoba konkatowa , pracuje w duzym skupieniu ludzi gdyz jestem operatorem koparki kontakt jest nie unikniony z ludzmi przy swoich znajomych staram sie normalnie zachowywac najgorzej jest gdy wchodze w nowe towarzystwo wtedy wlasnie wlacza sie w głowie obawa wstydu i co moga sobie o mnie pomyslec CI wlasnie ludzie , troche sie rozpisalem mysle ze mi wybaczycie prosze o jakis odzew od kogos bez kciuka

wiem ale w banku nie zamierzam pracowac ani w sluzbach bezpieczenstwa

na pewno , tylko wiesz , w niektórych zawodach z tatoo , na dloni możesz nie dostać pracy...kolega mój był kelnerem i zrobil sobie na przedramieniu , w koszuli na krótki rekaw nie może obslugiwać gości , bo szef mu nie pozwala na to...

czemu nie , moze to byc cos ciekawego